18/06/2016
సహస్రకవి 101
కవిత సంఖ్య:279
కవి: సహస్ర కవిరత్న అనుసూరి వేంకటేశ్వరరావు
హారిస్బర్గ్,యూఎస్ఏ.

శీర్శిక: నవసృష్టి బీజం!

ఉజ్జీవ నావను నేను!
అఖండమైన జలనిధిలోన
లంగరు లేని నావను నేను!
చుక్కానెరుగని జీవము నేను!
చండ్ర మారుతముల
తుఫానులేస్తూ,
అర్నవలోతుల
భూకంపాలు,
సునామీలై ఎదురైతే,
పలాయనంలో,
పరిభ్రమిస్తూ,
సముద్రఘోషల,
మంద్రమారుతముల,
జలనిధి పై
నే విహరిస్తూ,
ప్రభవ
విభవమున
మనము రమిస్తూ,
అరిషఢ్వర్గపు
ఆవిరుడుకుతూ,
కుత...కుత....కుత...కుత,
కుత కుతలాడుతూ!
ఇహమే పరమని భ్రమిస్తూ...
పరిభ్రమిస్తూ...!

పరిభ్రమించే
ప్రణవము గానక,
పరిశ్రమించే
ప్రణయ రాగమున,
అదియని,
ఇదియని,
అన్నీ నాయని,
చిల్లులు పడిన
జల్లెడ నావగ,
కొంచెం ....కొంచెం,
సాంతం...సాంతం,
జలధిన మునిగే,
ప్రాణము లేని
జలాంతర్గామిలా..!
లవణపు జలధిన,
విమల హస్తమున,
మునుగుచు...తేలుచు,
వైతరిణి దేలీ,
పడుతూ..... లేస్తూ,
ఉనికే లేకా వెలుగేరాకా,
చీకటి దారిన చీమునెత్తురుల,
దారుల నడవగ,
కపాల నాడులు
ఖణిల్లుతుంటే.....,
విధాత నవసృష్టికి ,
పంక్తిన జేరితి,
మరోబీజమై....!

***అవేరా***